Πέμπτη 4 Απριλίου 2013


Η Τριλογία των Χρωμάτων: Μπλε
Krzysztof Kieslowski, 1993

Είναι γνωστό ότι Κριστόφ Κισλόφσκι με τις γαλλόφωνες ταινίες του επιχείρησε να εξερευνήσει τη σύγχρονη γαλλική πραγματικότητα αγγίζοντας θέματα τόσο της καθημερινότητας όσο και της τέχνης. Έτσι, η Τριλογία των Χρωμάτων: Μπλε, Λευκό, Κόκκινο, που πήρε το όνομά της από τα χρώματα της γαλλικής σημαίας, αναδεικνύει το όραμα του δημιουργού για το σύγχρονο νόημα των αντίστοιχων ιδεών της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδελφότητας. Η πρώτη ταινία, που ονομάζεται "Μπλε", παρουσιάζει την προσπάθειας μιας νεαρής γυναίκας, της Julie, να επιβιώσει μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα όπου έχασε το κοριτσάκι της και το σύζυγο της, ο οποίος ήταν διάσημος συνθέτης.

Η Julie προσπαθεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή, ανεξάρτητη και απομονωμένη από τους φίλους της, τον έρωτα και τη μουσική. Όταν μια δημοσιογράφος υποψιάζεται ότι εκείνη ήταν η πραγματική συνθέτρια των μουσικών έργων του συζύγου της, αντιδρά απότομα απομακρύνοντας ακόμη και τον Olivier, τον πρώην βοηθό του συνθέτη που είναι ερωτευμένος μαζί της. Το γεγονός αυτό γίνεται επίσης η αιτία για να ανακαλύψει ότι ο σύζυγός της είχε διπλή συναισθηματική ζωή. Τα χτυπήματα είναι σκληρά όμως, σταδιακά, βρίσκει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια της, παρά το σοκ και την αίσθηση της απόλυτης απώλειας.

Καταφέρνει να ελέγξει την ευάλωτη φύση της και να ξεπεράσει τη μοναξιά της. Με τη δύναμη και την αξιοπρέπεια της, κερδίζει τον πλήρη σεβασμό του θεατή. Ως χαρακτήρας, ο Olivier είναι επίσης πολύ ενδιαφέρων. Ο διακριτικός του έρωτας τον κάνει να προσπαθεί με κάθε τρόπο να βοηθήσει τη Julie στα πρώτα της αβέβαια βήματα. Την  ακολουθεί πληγωμένος αλλά υπομονετικός, έτοιμος να παρέμβει όταν εκείνη τον χρειαστεί. Είναι αυτός που τη στηρίζει συναισθηματικά και τη βοηθάει να ολοκληρώσει τη σύνθεση του Ύμνου της Ευρώπης.

Σε αυτή την πρωτότυπη ταινία, ο Κισλόφσκι επαναπροσδιορίζει την ουσία της Ελευθερίας ως Ελευθερία από τα πάθη, με τρόπο που η κάθαρση γίνεται αναπόφευκτη. Ο θεατής βυθίζεται στην κυριαρχία του μπλε και τελικά "αντιμετωπίζει" και ο ίδιος τη διελκυστίνδα ανάμεσα στην Ελευθερία και το Πεπρωμένο.




.................................................................................................................................

Trois couleurs: Bleu
Krzysztof Kieslowski, 1993

C'est bien connu que Krzysztof Kieslowski vers ses films francophones a tenté d'explorer la réalité française contemporaine en traitant des thèmes aussi quotidiens que artistiques. Alors, sa Trilogie des Couleurs Bleu, Blanc, Rouge, qui a été ainsi nommée d'après les couleurs du drapeau français, demontre la vision du createur sur la notion actuelle des idées respectives de Liberté, Egalité, Fraternité. Le premier film, qui s'appelle "Bleu", présente l'effort d' une jeune femme, Julie, de survivre après un accident automobile, où elle perd sa petite fille e son mari qui était un compositeur fameux .

Julie essaie de commencer une nouvelle vie, indépendante et isolée de ses amis, de l' amour, de la musique. Quand une journaliste soupçonne que c'était elle qui composait les œuvres musicaux de son mari, elle réagit brusquement en éloignant même Olivier, l'ancient assistant du compositeur qui est amoureux d'elle. Cependant, cet événement devient la cause de découvrir que son époux menait une double vie sentimentale. Les coups sont graves néanmoins, graduellement, elle trouve la puissance de se tenir à ses jambes malgré tous les chocs et le sens d'une perte absolue. 

Elle parvient à maîtriser sa vulnérabilité et dévancer sa solitude. A cause de sa force et de sa dignité elle gagne tout le respect du spectateur. Comme personnage, celui d'Olivier est aussi bien intéressant. Son amour modeste le fait s'efforcer d'aider Julie à ses premiers pas incertains; il la poursuit dechiré et patient, prêt d'intervenir quand elle a besoin de lui. C'est lui qui la soutient sentimentalement et qui l'aide à achever la synthèse de l'hymne Européen.

Vers ce film original, Kieslowski redéfinit la substance de la Liberté à celle de Liberté de passions, de sorte que la purification est inevitable. Le spectateur se trouve plongé dans la domination du bleu et finalement il adopte lui-même cet enjeu entre la Liberté et la Predéstination.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου